Βρισκόμαστε στον 21ο Γρηγοριανό αιώνα μετά από 37.000 χρόνια τεχνολογικής προόδου ως πολιτισμός κι οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να συγκροτήσουν αυτή τη μεγάλη ενοποιητική θεωρία η οποία θα τους οδηγούσε πιο κοντά στην κατανόηση της σκέψης του Δημιουργού. Κι αυτό γιατί υπήρξαν συγκεκριμένες στιγμές που καθόρισαν την αντιλήψιμη πραγματικότητα και λογική που όρισαν τις σημερινές επιστήμες της Αστρονομίας και της Αστροφυσικής.

  Οπότε, αν καταφέρουμε να παραμερίσουμε όλους αυτούς τους ψυχολογικούς, ηθικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς παράγοντες που συνέβαλαν όταν γράφονταν αυτές οι επιστήμες ανά τους αιώνες, μόνο τότε θα μπορέσουμε να απομονώσουμε τη μία και μοναδική πληροφορία που υπάρχει και μπορεί να μας οδηγήσει σε νέους δρόμους για την κατανόηση της γιγάντιας κοσμικής μηχανικής που εκκίνησε μία υπέρτατη εξω-χωροχρονική νοημοσύνη. Για να το επιχειρήσουμε όμως αυτό θα πρέπει να μελετήσουμε ξανά την ιστορία, χωρίς προκαταλήψεις, αξιολογώντας για ακόμα μια φορά το σύνολο των αρεστών και μη αρεστών πληροφοριών, ξεκινώντας από την Αρχή…

«Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους» – ΓΕΝΕΣΙΣ 1,3